அறிமுகம்
"கவிக்கோ" அப்துல் ரகுமான் (நவம்பர் 9, 1937 - ஜூன் 2, 2017) ஒரு தலைசிறந்த தமிழ்க் கவிஞரும், பேராசிரியரும் ஆவார். 'வானம்பாடி' இயக்கக் கவிஞர்களில் ஒருவராகவும், புதுக்கவிதைத் துறையில் தனக்கென ஒரு தனி இடத்தைப் பிடித்துக்கொண்டவராகவும் அவர் திகழ்ந்தார். ஹைக்கூ, கஜல் போன்ற பிறமொழி இலக்கிய வடிவங்களை தமிழில் அறிமுகப்படுத்திப் பரப்பியதிலும் இவருக்கு முக்கிய பங்குண்டு. கவியரங்கக் கவிதைகள் மூலம் கேட்போரை வசீகரித்த இவர், வாணியம்பாடி இஸ்லாமியா கல்லூரியில் தமிழ்ப் பேராசிரியராகப் பணியாற்றினார். அவரது "ஆலாபனை" கவிதைத் தொகுப்பு சாகித்ய அகாடமி விருது பெற்றது.
வாழ்க்கை மற்றும் கல்வி
அப்துல் ரகுமான் மதுரை வைகை ஆற்றின் தென்கரையில், உருதுக் கவிஞர் மஹி (சையத் அஹமத்) - ஜைனத் பேகம் தம்பதியினருக்கு மகனாகப் பிறந்தார். தனது தொடக்க மற்றும் உயர்நிலைக் கல்வியை மதுரையில் முடித்த அவர், மதுரை தியாகராசர் கல்லூரியில் இளங்கலை மற்றும் முதுகலைப் பட்டங்களைப் பெற்றார். அங்கு மா. இராசமாணிக்கனார், ஔவை துரைசாமி, அ. கி. பரந்தாமனார், அவ்வை நடராசன், அ. மு. பரமசிவானந்தம் போன்ற புகழ்பெற்ற தமிழறிஞர்களிடம் கல்வி பயின்றார். சென்னை தரமணியில் உள்ள உலகத் தமிழாராய்ச்சி நிறுவனத்தில், ச. வே. சுப்பிரமணியம் வழிகாட்டுதலில் "புதுக்கவிதையில் குறியீடு" என்ற தலைப்பில் ஆய்வு செய்து சென்னைப் பல்கலைக்கழகத்தில் முனைவர் பட்டம் பெற்றார்.
பணிக்காலம் மற்றும் தலைமைப் பொறுப்புகள்
முதுகலைப் பட்டம் பெற்றதும், தியாகராசர் நடத்திய 'தமிழ்நாடு' நாளிதழில் சிலகாலம் மெய்ப்பு திருத்துநராகப் பணியாற்றினார். 1961 ஆம் ஆண்டு வாணியம்பாடி இஸ்லாமியா கல்லூரியில் விரிவுரையாளராகச் சேர்ந்து, படிப்படியாக உயர்ந்து, 1991 இல் விருப்ப ஓய்வுபெற்றார். அங்கு 20 ஆண்டுகள் தமிழ்த்துறையின் தலைவராகப் பணியாற்றினார். 2009 மே மாதம் முதல் 2011 வரை தமிழ்நாடு வக்பு வாரிய தலைவராகவும் இவர் பணியாற்றினார்.
இலக்கியப் பங்களிப்புகள் மற்றும் விருதுகள்
அப்துல் ரகுமான் எண்ணற்ற கவிதைத் தொகுப்புகள், கட்டுரைகள், ஆய்வு நூல்கள், மொழிபெயர்ப்புகள் எனப் பலதரப்பட்ட நூல்களைப் படைத்துள்ளார். அவற்றில் சில: "பால்வீதி", "நேயர் விருப்பம்", "ஆலாபனை", "மின்மினிகளால் ஒரு கடிதம்", "ரகசிய பூ", "பறவையின் பாதை".
இவருக்கு பல்வேறு அமைப்புகளால் பல விருதுகள் வழங்கப்பட்டுள்ளன. குறிப்பிடத்தக்க சில:
கவியரசர் பாரிவிழா விருது (1986) - குன்றக்குடி அடிகளார்
தமிழன்னை விருது (1989) - தஞ்சைத் தமிழ்ப் பல்கலைக் கழகம் (புதுக்கவிதைக்காக)
பாரதிதாசன் விருது (1989) - தமிழக அரசு
கலைமாமணி விருது (1989) - தமிழக அரசு
சாகித்ய அகாடமி விருது (1999) - டெல்லி (ஆலாபனை கவிதைத் தொகுப்பிற்காக)
சி. பா. ஆதித்தனார் இலக்கிய பரிசு (2007) - தினத்தந்தி நாளிதழ்
உமறுப் புலவர் விருது (2008) - தமிழ்நாடு அரசின் தமிழ் வளர்ச்சித் துறை
அரசு அங்கீகாரம்
தமிழ்நாடு அரசு, அப்துல் ரகுமான் அவர்களின் பிறந்த நாளான நவம்பர் 9 ஆம் நாளை தமிழ் வளர்ச்சித் துறை சார்பில் மாவட்ட அளவில் அரசு விழாவாகக் கொண்டாடப்படும் என அறிவித்துள்ளது. மேலும், 2025 ஏப்ரல் 5 அன்று, அப்துல் ரகுமான் எழுதிய 41 நூல்கள் தமிழ்நாடு அரசால் நாட்டுடமையாக்கப்பட்டு, இவரின் மரபுரிமையாளர்களுக்கு 10 இலட்சம் ரூபாய் தமிழ் வளர்ச்சித் துறையால் வழங்கப்படும் என அறிவிக்கப்பட்டது.
"ஒப்பிலாத சமுதாயம்" - கவிதை மற்றும் விளக்கம்
அப்துல் ரகுமான் தனது "ஒப்பிலாத சமுதாயம்" என்ற கவிதையில், ஒரு சரியான, குறைபாடற்ற சமூகத்திற்கான தனது கனவுகளையும், அத்தகைய சமூகம் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்பதையும், அதற்கு என்னென்ன மாற்றங்கள் தேவை என்பதையும் மிக அழுத்தமாகப் பதிவு செய்கிறார். இது வெறும் கற்பனையல்ல, எட்டக்கூடிய யதார்த்தமான ஒரு சமூகம் என்பதை அவர் வலியுறுத்துகிறார்.
கவிதையின் வரிகள் ஒவ்வொன்றும் ஒரு உன்னத சமுதாயத்திற்கான அவரது நோக்கத்தை வெளிப்படுத்துகின்றன.
ஒப்பிலாத சமுதாயம் - அப்துல் ரகுமான்
தனித்திருந்தவன்
பசித்திருந்தவன்
விழித்திருந்து கண்ட கனவு!
இவ்வுலகில் வாய்க்காது
என்று சில சமயங்கள்
அவ்வுலகில் கற்பித்து
அமைந்திருக்கும் கற்பனை.
பொருளியல் அறிஞர்கள்
புத்தகத்தில் காட்டும்
பூலோக சொர்க்கம்
அரசியல்வாதிகளின்
அலுக்காத வாக்குறுதி.
திட்ட ஆண்டிகள்
கட்ட முயலும் மடம்
பாட்டுப் புலவர்க்கோ
நாட்டு நகர்ப்படலம்
வறுமையெனும் பாலையிலே
வாடுகின்ற மான்களுக்கோ
கண்களை ஏமாற்றும்
கானல் நீர்.
எப்படிக் கூடுவது
என்பதிலே பேதங்கள்
எப்படி வாழ்வது
என்பதிலே குத்துவெட்டு
பயணத்தில் சம்மதம்
பாதையில் தகராறு
ஒரு சிலர்க்கோ இது
ஆண்டவன் தர வேண்டும்
ஒரு சிலர்க்கோ இது
ஆயுதத்தால் வர வேண்டும்.
சமையலறைதான் வீடு
இது சிலரின் வேதம்
படுக்கையறைதான் வீடு
இது சிலரின் வாதம்
நல்லதொரு சமுதாயம்
நாம் காண வேண்டும்
அதற்காக
எட்டமுடியாத
இலட்சியங்கள் தேவையில்லை.
அடைய முடியாத
ஆகாயக் கோட்டை ஏன்?
எட்ட முடிகின்ற
யதார்த்தக் குடில் போதும்.
அந்தச் சமுதாயத்தில்
ஆறாக வீதியிலே
பாயும் தெளிதேனும்
பாய்ந்தோட வேண்டாம்
இரத்தம் ஓடாது
இருந்தால் அது போதும்.
அங்கே?
எழுத்துக்குத் தடையிருக்கும்
இழிந்த தலை எழுத்துக்கு.
பேச்சுக்குத் தடையிருக்கும்
பெருந்திண்ணைப் பேச்சுக்கு.
பத்திரிகை தணிக்கையுண்டு
பச்சைக்கும் மஞ்சளுக்கும்.
பொதுக்கூட்டத் தடையுண்டு
பருவஆண் பெண்ணுக்கு
கண்டகண்ட இடத்தில்
கட்சிக்கொடியேற்றக்
கட்டாயம் தடையுண்டு!
உடைக்குப் பயன்படாது
ஊதாரித் தனமாகத்
துணிச்சி செலவு ஆவதனால்!
அங்கே
பதுக்கலுக்கு நிச்சயம்
பாராட்டு, கிடைக்கும்
பாட்டில் நயங்களைப்
பதுக்கி வைப்பதற்கு!
கள்ளக் கடத்தலுண்டு
காதற்கண் நடத்துகின்ற
உள்ளக் கடத்தலது.
கலப்படம் செய்பவர்களுக்குக்
கைநிறையப் பரிசுண்டு
கல்யாணத்தால் சாதிக்
கலப்படத்தைச் செய்பவர்ருக்கு!
கறுப்புப் பணத்திற்குக்
கவுரவம் உண்டாகே
உழைப்பவர் அழுக்குக்
கைகளிலே புரள்வதனால்!
சாதிகள் இருக்குமங்கே
சரித்திரத்தின் ஏடுகளில்
போர்ப்படைகள் இருக்கும்
பொருட்காட்சிச் சாலைகளில்!
சமுதாய ஒழுங்குக்குக்
சட்டங்கள் இருக்குமங்கே
இடியாக அல்ல இனிய மழையாக!
நீதிமன்றம் இருக்குமங்கே
நீதியை விற்கும்
சந்தையாக அல்ல
சத்தியத்தின் நிழலாக!
அங்கே
விசரிக்கப் படுபவன
குற்றங்களல்ல
குற்றத்தின் காரணங்கள்.
கைவிலங்கு மட்டுமல்ல
கையுறையும் அங்கிருக்கும்
நல்லவை செய்வோரை
நாடிக் கொடுப்பதற்கு
சிறைகளும் அங்குண்டு
செல்லும் புழுக்களை
வண்ணத்துப் பூச்சியாய்
மாற்றி அனுப்புவதற்கு!
அங்கே
காவலர்
கைகளிலே தீவட்டி இருக்காது
தீபங்கள் இருக்கும்
அங்கே
கட்சிநாயகம்
அல்ல ஜனநாயகம நடக்கும்
அங்கே
வாக்குப் பெட்டிகளைச்
செயற்கை முறையில்
சினையாக்கவும் முடியாது
கருச்சிதைவு செய்யும்
காரியமும் நடக்காது
அதன் வயிற்றில்
அவதாரம் கொள்ளும்
ஆற்றலிருப் பதுபோன்றே
ஆணவ அசுரர்களை
அள்ளி விழுங்குகின்ற
ஆவேசமும் இருக்கும்!
வாக்குகள் எண்ணப்படமாட்டா
எடை போடப்படும்
அங்கே!
குடினவன் வீட்டுக்
கோழி முட்டையை
அதிகாரி வீட்டு
அம்மி அடைகாக்கும்!
அங்கே?
இதயத்தை ஏமாற்றி
இரக்கத்தைக் கறப்பதற்கு
வைக்கோல் கன்றுகள்
வைப்பவர்க்குச் சிறை உண்டு
இலட்சிய வீடு
எதுவென்றால்,மக்கிய
முதுமக்கள் தாழிகளை
முன்கொணர்ந்து வைக்கின்ற
பத்தாம் பசலி;
பண்டிதர்க்கங் கிடமில்லை
வாய்க்கோயில் பசியால்
வனப்பிழந்து கிடக்க,
அங்கே வசிக்கின்ற
மொழிக்கு வழிபாடு நடக்காது
ஆசிரியர், கரைக்காயின்
சித்திரத்தை யல்ல
வித்தை வழங்குவார்
இறுதியிலே
பட்டம் அளிக்கும்
பயன்படா விழா அல்ல
வேலை அளிக்கும்
விழா நடக்கும்
அங்கே
திருமணங்கள் சொர்க்கத்தில்
நிச்சியிக்கப் படமாட்டா
திருமணங்கள் சொர்க்கத்தை
நிச்சயிக்கும்
அங்கே
மணம் என்றால் பணம் கேட்கும்
ஆண் விபசாரத்தை
பிரம்மச் சரியத்தால்
தண்டிக்கும் நீதியுண்டு!
தாலிப் கயிறு ஒரு
ஆயுள் தண்டனையின்
கழுத்து விலாங்காகாது!
திரவப் பெண்மைக்குத்
திடப்பொருள் கிண்ணமாய்
ஆண்மை இருக்கும்மங்கே!
ஆண்மையுடன் போட்டியிடும்
ஆவேசத்தில் அங்கே
மெல்லிய பெண்மை
மீசை வளர்க்காது
பெருமைக்குரிய பெண்மைஅங்குப்
போற்றப் படுமன்றி
பூஜிக்கப் படாது!
அங்கே
பிரமனுக்குக் கட்டாய
ஓய்வுதரப் படாது!
ஆனால்
வேண்டிய அளவுக்கு
விடுமுறைகள் தரப்படும்
அங்கே
சமயங்களெல்லாம்
தைக்கின்ற நூலாகும்
கத்திரிக் கோல்களின்
காரியத்தைச் செய்யா
பக்குவ வேதப்
பக்கங்களிலிருந்து
மதவாதிகள் அல்லர்
மனிதர்கள் மலர்வார்கள்
பணமகளுக் கங்கே
பதிவிரதைத் தன்மை
பாவமென ஆகும்
பரத்தமையே அவளுக்குப்
பாராட்டும் கற்பாகும்.
பதிவுத் திருமணம்
பண்ணிவிட்டதாலேயே
பூமிப் பெண்ணுக் கொருவன்
புருஷனாக முடியாது.
வியர்வைத் துளிகளைப்
பரிசமாய்த் தருவோர்க்கே
மண்மகள் மனையாவாள்
அனைவரும் ஓர்நிறை
அல்ல
உழைக்கும் சாதியே
உயர்ந்த சாதி
அங்கே
வயிறு மட்டுமல்ல
மனமும் நிறைந்திருக்கும்
சுதந்திரம் அங்கே
சுவாசமாய் இருக்கும்
பிறந்தர வாங்கும் பிச்சையாய் இராது
கடமை அங்கே கவுரவம்
உரிமை அங்கே ஊதியம்
சத்தியம் அங்கே சமயம்
இதயம் அங்கே முகவரி
புன்னகை அங்கே பொதுமொழி.
கவிதை விளக்கம்:
கவிதையின் தொடக்கத்தில், ஒரு சிறந்த சமுதாயம் என்பது "தனித்திருந்தவன், பசித்திருந்தவன், விழித்திருந்து கண்ட கனவு" என்கிறார். இது எளிதில் அடைய முடியாத, "இவ்வுலகில் வாய்க்காது" என்று சிலர் கருதும் ஒரு கற்பனை என்பதை ஒப்புக்கொள்கிறார். பொருளாதார நிபுணர்களின் புத்தகங்களில் உள்ள பூலோக சொர்க்கம், அரசியல்வாதிகளின் வெறும் வாக்குறுதிகள், திட்டமிடுபவர்களின் கனவு மடங்கள், பாட்டுப் புலவர்களின் நாட்டு நகர்ப்படலம் அல்லது வறுமையில் வாடும் மக்களுக்கு கானல் நீர் போல இது இருப்பதில்லை என்கிறார்.
இந்தச் சமுதாயத்தை எப்படி அடைவது என்பதில் பேதங்கள் இருப்பதாகவும், எப்படி வாழ்வது என்பதில் குத்துவெட்டுகள் இருப்பதாகவும் குறிப்பிடுகிறார். சிலர் அதை ஆண்டவன் தர வேண்டும் என்றும், சிலர் ஆயுதத்தால் வர வேண்டும் என்றும் நினைக்கின்றனர். சிலர் வீட்டை சமையலறை என்றும், சிலர் படுக்கையறை என்றும் வரையறுப்பதைப் போல, சமுதாயத்தைப் பற்றிய பார்வைகளும் வேறுபடுகின்றன.
ஆனால், ஒரு நல்ல சமுதாயம் காண, எட்ட முடியாத இலட்சியங்கள் தேவையில்லை என்கிறார் கவிஞர். "ஆகாயக் கோட்டைகள்" வேண்டாம், "எட்ட முடிகின்ற யதார்த்தக் குடில் போதும்" என்பது அவரது கூற்று.
அந்த சமுதாயத்தின் அடையாளங்கள்:
இரத்தம் ஓடாது: வீதிகளில் தெளிதேனும் பாய்ந்தோட வேண்டாம், ஆனால் இரத்தம் ஓடாமல் இருந்தால் அதுவே போதும் என்கிறார். இது வன்முறையற்ற சமூகத்தை வலியுறுத்துகிறது.
கட்டுப்பாடுகள்: இழிந்த தலை எழுத்துக்கு எழுத்துத் தடையும், வீண் பேச்சுக்கு பேச்சுத் தடையும், பஞ்சைக்கும் மஞ்சளுக்கும் பத்திரிகை தணிக்கையும், பருவ ஆண் பெண்ணுக்கு பொதுக்கூட்டத் தடையும், ஊதாரித்தனமான துணி செலவு என்பதால் கட்சிக்கொடி ஏற்றத் தடையும் இருக்கும் என்கிறார். இவை சமூகச் சீர்கேடுகளைத் தடுப்பதற்கான ஒழுங்குமுறைகளைக் குறிக்கலாம்.
மதிப்புகள் மாற்றம்:
நல்ல கவிதைகளை, நயங்களைப் பதுக்கி வைப்பவர்களுக்குப் பாராட்டு கிடைக்கும்.
காதற்கண் நடத்தும் உள்ளக் கடத்தலுக்குக் கள்ளக் கடத்தல் என்று பெயர்.
திருமணத்தால் சாதிக் கலப்படத்தைச் செய்பவர்களுக்குப் பரிசு கிடைக்கும்.
உழைப்பவர் கைகளில் புரள்வதால் கறுப்புப் பணத்திற்குக் கவுரவம் உண்டு.
வரலாற்றுப் பதிவுகள்: சாதிகள் சரித்திரத்தின் ஏடுகளிலும், போர்ப்படைகள் பொருட்காட்சிச் சாலைகளிலும் இருக்கும். அதாவது, அவை கடந்த காலத்தின் அடையாளங்களாக மட்டுமே இருக்கும், நிகழ்கால சமூகத்தில் அவற்றிற்கு இடமில்லை.
சட்டமும் நீதியும்: சட்டங்கள் இடியாக அல்ல, இனிய மழையாக இருக்கும். நீதிமன்றம் நீதியை விற்கும் சந்தையாக அல்ல, சத்தியத்தின் நிழலாக இருக்கும். குற்றங்களுக்குக் காரணங்கள் விசாரிக்கப்படும், குற்றங்களல்ல.
பாராட்டு மற்றும் மாற்றம்: நல்லவை செய்வோரை நாடி கைவிலங்கு மட்டுமல்ல, கையுறையும் இருக்கும். சிறைகள் புழுக்களை வண்ணத்துப் பூச்சியாய் மாற்றும் இடங்களாக இருக்கும் (அதாவது, குற்றவாளிகளைச் சீர்திருத்தும் இடங்களாக).
அரசியல்: கட்சிநாயகம் அல்ல, ஜனநாயகம் நடக்கும். வாக்குப் பெட்டிகள் கருச்சிதைவு செய்யப்படாது, ஆணவ அசுரர்களை விழுங்கும் ஆற்றல் கொண்டதாக இருக்கும். வாக்குகள் எண்ணப்படாமல், எடைபோடப்படும் (தரத்திற்கு முக்கியத்துவம்).
சமூக விழுமியங்கள்:
குடிமகனின் வீட்டுக் கோழி முட்டையை அதிகாரியின் அம்மி அடைகாக்கும் - அனைவரும் சமம் என்ற நிலை.
இதயத்தை ஏமாற்றி இரக்கம் கறப்பவர்களுக்குச் சிறை உண்டு - போலி இரக்கத்திற்கு இடமில்லை.
மக்கிய தாழிகளை முன்வைக்கும் பத்தாம் பசலிப் பண்டிதர்களுக்கு இடமில்லை - பகுத்தறிவுக்கு முக்கியத்துவம்.
மொழிக்கு வழிபாடு இல்லை, பசியால் வனப்பிழந்த வாய்க்கோயில்கள் இருக்காது.
ஆசிரியர் வித்தை வழங்குவார், பயன்படா விழாக்கள் இல்லை, வேலை அளிக்கும் விழாக்கள் நடக்கும்.
திருமணமும் பாலின சமத்துவமும்:
திருமணங்கள் சொர்க்கத்தில் நிச்சயிக்கப்படாமல், சொர்க்கத்தை நிச்சயிக்கும்.
மணம் என்றால் பணம் கேட்கும் ஆண் விபச்சாரத்தை பிரம்மச்சரியத்தால் தண்டிக்கும் நீதி இருக்கும்.
தாலி என்பது ஆயுள் தண்டனையின் கழுத்து விலங்காகாது.
ஆண்மை பெண்மையுடன் போட்டியிடாமல், திரவப் பெண்மைக்கு திடப்பொருள் கிண்ணமாய் இருக்கும்.
பெண்மை போற்றப்படுமே தவிர, பூஜிக்கப்படாது.
மதம் மற்றும் செல்வம்: சமயங்கள் தைக்கும் நூலாகும், கத்திரிக்கோல்களின் காரியத்தைச் செய்யா. மதவாதிகள் அல்ல, மனிதர்கள் மலர்வார்கள். பணமகளுக்குப் பதிவிரதைத் தன்மை பாவமாகும், பரத்தமையே அவளுக்குப் பாராட்டும் கற்பாகும்.
உழைப்பு: வியர்வைத் துளிகளைப் பரிசமாய் தருவோர்க்கே மண்மகள் மனை ஆவாள். அனைவரும் ஓரினம் அல்ல, உழைக்கும் சாதியே உயர்ந்த சாதி.
சுதந்திரம், கடமை, உண்மை: சுதந்திரம் சுவாசமாய் இருக்கும், கடமை கவுரவம், உரிமை ஊதியம், சத்தியம் சமயம், இதயம் முகவரி, புன்னகை பொதுமொழி.
மொத்தத்தில், "ஒப்பிலாத சமுதாயம்" என்பது வன்முறை அற்ற, சாதி, மத, பாலின வேறுபாடுகள் இல்லாத, உழைப்புக்கு மதிப்பளிக்கும், அநீதியைத் தண்டிக்கும், பகுத்தறிவு மிக்க, மனிதநேயம் தழைக்கும் ஒரு யதார்த்தமான சமூகக் கனவை முன்வைக்கிறது. இது ஒரு utopian கனவு அல்ல, மாறாக அடையக்கூடிய, அடிப்படை மனித விழுமியங்களை அடிப்படையாகக் கொண்ட ஒரு சமூகத்தை கவிக்கோ அப்துல் ரகுமான் தனது தீர்க்கமான பார்வையால் வடித்திருக்கிறார்.
இது செமினி செய்யறிவுக் கருவியின் உருவாக்கமாகும்.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக
உங்கள் கருத்துகள் வரவேற்கப்படுகின்றன