திங்கள், 4 ஆகஸ்ட், 2025

அது ஒரு காலம் கண்ணே.... - வைரமுத்து

வைரமுத்து (பிறப்பு: 13 ஜூலை 1953) தமிழ் இலக்கிய உலகில் ஒரு தனிச்சிறப்புமிக்க இடத்தைப் பிடித்திருப்பவர். புகழ்பெற்ற தமிழ்த் திரைப்படப் பாடலாசிரியராகவும், கவிஞராகவும், எழுத்தாளராகவும் அறியப்படும் இவர், தனது படைப்புகளின் மூலம் தமிழ் மொழிக்கு வளம் சேர்த்தவர். இந்திய அரசின் சிறந்த பாடலாசிரியருக்கான தேசிய விருதை ஏழு முறை பெற்று, தனது திறமையை நிரூபித்துள்ளார்.

ஆரம்பகால வாழ்க்கை மற்றும் கல்வி

வைரமுத்து, தமிழ்நாட்டின் தேனி மாவட்டம், பெரியகுளம் அருகில் உள்ள வடுகபட்டியில் ராமசாமி - அங்கம்மாள் தம்பதியருக்கு மகனாக ஒரு விவசாயக் குடும்பத்தில் பிறந்தார். சென்னை பச்சையப்பன் கல்லூரியில் தமிழ் இலக்கியம் பயின்று, இலக்கியத்தின் மீதான தனது ஆர்வத்தை வளர்த்துக்கொண்டார்.

திரைத்துறைப் பயணம்

1980 ஆம் ஆண்டு வெளிவந்த "நிழல்கள்" திரைப்படத்தில் “பொன்மாலைப் பொழுது” என்ற பாடலை முதன்முதலில் எழுதியதன் மூலம் வைரமுத்துவின் திரைத்துறைப் பயணம் தொடங்கியது. அன்று முதல், 2009 ஜனவரி மாதம் வரை 5800 பாடல்களுக்கு மேல் எழுதியுள்ளார். இளையராஜா மற்றும் ஏ.ஆர். ரகுமான் போன்ற பிரபல இசையமைப்பாளர்களுடன் இணைந்து இவர் வழங்கிய பாடல்கள் பெரும் புகழையும், பல விருதுகளையும் பெற்றுள்ளன.

தேசிய விருது பெற்ற பாடல்கள்:

  • 1985: அனைத்துப் பாடல்களுக்கும் (திரைப்படம்: முதல் மரியாதை)

  • 1992: "சின்னச்சின்ன ஆசை" (திரைப்படம்: ரோஜா)

  • 1994: "போறாளே பொன்னுத்தாயி" (திரைப்படம்: கருத்தம்மா), "உயிரும் நீயே" (திரைப்படம்: பவித்ரா)

  • 1999: "முதன் முறை கிள்ளிப் பார்த்தேன்" (திரைப்படம்: சங்கமம்)

  • 2002: "நெஞ்சில் ஜில் ஜில் ஜில்" (திரைப்படம்: கன்னத்தில் முத்தமிட்டால்)

  • 2010: "கள்ளிக்காட்டில் பிறந்த தாயே" (திரைப்படம்: தென்மேற்கு பருவக்காற்று)

  • 2016: "எந்தப்பக்கம் காணும்போதும் வானம் ஒன்று" (திரைப்படம்: தர்மதுரை)

இலக்கியப் படைப்புகள்

திரைப்படப் பாடலாசிரியராக மட்டுமல்லாமல், கவிஞர் மற்றும் எழுத்தாளராகவும் வைரமுத்து அறியப்படுகிறார். கவிதைத் தொகுப்புகள், கட்டுரைகள், புதினங்கள் எனப் பல தளங்களில் இவரது படைப்புகள் தமிழ் இலக்கியத்திற்குச் செழுமை சேர்த்துள்ளன.

முக்கியப் படைப்புகள்:

கவிதைத் தொகுப்புகள்:

  • வைகறை மேகங்கள்

  • திருத்தி எழுதிய தீர்ப்புகள்

  • இன்னொரு தேசியகீதம்

  • எனது பழைய பனையோலைகள்

  • கவிராஜன் கதை

  • இரத்த தானம்

  • இந்தப் பூக்கள் விற்பனைக்கல்ல

  • தமிழுக்கு நிறமுண்டு

  • பெய்யெனப் பெய்யும் மழை

  • "எல்லா நதிகளிலும் எங்கள் ஓடங்கள்"

  • கொடி மரத்தின் வேர்கள்

  • தன்வரலாறு

  • இதுவரை நான்

கட்டுரைகள்:

  • கல்வெட்டுக்கள்

  • என் ஜன்னலின் வழியே

  • நேற்று போட்ட கோலம்

  • ஒரு மௌனத்தின் சப்தங்கள்

  • சிற்பியே உன்னைச் செதுக்குகிறேன்

  • வடுகபட்டி முதல் வால்கா வரை

  • இதனால் சகலமானவர்களுக்கும்

  • இந்தக் குளத்தில் கல்லெறிந்தவர்கள்

  • கொஞ்சம் தேனீர் நிறைய வானம்

  • தமிழாற்றுப்படை

புதினங்கள்:

  • வைரமுத்துவும் ஜெயகாந்தனும்

  • வானம் தொட்டுவிடும் தூரம்தான்

  • மீண்டும் என் தொட்டிலுக்கு

  • வில்லோடு வா நிலவே (வரலாற்று நாவல்)

  • சிகரங்களை நோக்கி

  • ஒரு போர்களமும் இரண்டு பூக்களும்

  • காவி நிறத்தில் ஒரு காதல்

  • தண்ணீர் தேசம்

  • கள்ளிக்காட்டு இதிகாசம் (ஆனந்த விகடனில் தொடராக வெளிவந்தது)

  • கருவாச்சி காவியம் (ஆனந்த விகடனில் தொடராக வெளிவந்தது)

  • மூன்றாம் உலகப்போர் (ஆனந்த விகடனில் தொடராக வெளிவந்தது)

விருதுகள் மற்றும் சிறப்புகள்

வைரமுத்துவின் இலக்கியப் பங்களிப்பை அங்கீகரிக்கும் வகையில் பல விருதுகள் அவருக்கு வழங்கப்பட்டுள்ளன.

  • கலைமாமணி விருது - 1990

  • சாகித்ய அகாதமி விருது - 2003 (நாவல்: கள்ளிக்காட்டு இதிகாசம்)

  • பத்ம பூஷன் விருது (2014) - இந்திய அரசால் வழங்கப்படும் நாட்டின் மூன்றாவது உயரிய குடியியல் விருது.

  • திருவாரூர் மத்தியப் பல்கலைக்கழகத்தின் செனட் உறுப்பினராகவும் நியமிக்கப்பட்டுள்ளார்.

"அது ஒரு காலம் கண்ணே...." - ஒரு கவிதை விளக்கம்

வைரமுத்துவின் "அது ஒரு காலம் கண்ணே...." கவிதை, மழைக்காலத்தின் நினைவுகள், காதல், மற்றும் மெல்லிய உணர்வுகளை மிக அழகாக வெளிப்படுத்தும் ஒரு படைப்பு. இந்தக் கவிதையில், கார்க்காலம் எனப்படும் மழைக்காலம் ஒரு காதல் நினைவின் பின்னணியாக அமைகிறது.

கவிதை:

அது ஒரு

காலம் கண்ணே

கார்க்காலம்

நனைந்து கொண்டே

நடக்கின்றோம்

ஒரு மரம்

அப்போது அது

தரைக்குத்

தண்ணீர் விழுதுகளை

அனுப்பிக் கொண்டிருந்தது.

இருந்தும்

அந்த

ஒழுகுங் குடையின்கீழ்

ஒதுங்கினோம்

அந்த மரம்

தான் எழுதிவைத்திருந்த

பூக்கள் என்னும்

வரவேற்புக் கவிதையின்

சில எழுத்துக்களை

நம்மீது வாசித்தது

இலைகள்

தண்ணீர்க் காசுகளைச்

சேமித்து வைத்து

நமக்காகச் செலவழித்தன

சில நீர்த்திவலைகள்

உன் நேர்வகிடு என்னும்

ஒற்றைப்பாதையில்

ஓடிக்கொண்டிருந்தன

அந்தி மழைக்கு நன்றி

ஈரச் சுவாசம்

நுரையீரல்களின் உட்சுவர்களில்

அமுதம் பூசியது.

ஆயினும் - நான்

என் பெருமூச்சில்

குளிர் காய்ந்து கொண்டிருந்தேன்

நம் இருவரிடையே இருந்த

இடைவெளியில்

நாகரிகம் நாற்காலி போட்டு

அமர்ந்திருந்தது.

எவ்வளவோ பேச எண்ணினோம்

ஆனால்

வார்த்தைகள்

ஊலீவலம் வரும் பாதையெங்கும்

மௌனம் பசை தடவி விட்டிருந்தது

உன் முகப்பூவில்

பனித்துளியாகி விடும்

இலட்சியத்தோடு

உன் நெற்றியில் நீர்த்துளிகள்

பட்டுத் தெரித்தன

உனக்குப்

பொன்னாடை போர்த்தும் கர்வத்தோடு

எனது கைக்குட்டையை

எடுத்து நீட்டினேன்

அதில்

உன் நெற்றியை ஒற்றி நீ நீட்டினாய்

நான் கேட்டேன்

இந்தக் கைக்குட்டையை

உலராமல் இருக்க

ஓர்

உத்தி சொல்லக்கூடாதா?

நீ சிரித்தாய்

அப்போது

மழை

என் இருதயத்துக்குள் பெய்தது.

அது ஒரு

காலம் கண்ணே

கார்க்காலம்.

விளக்கம்:

கவிதை ஒரு மழைக்கால நினைவை மீட்டுகிறது. காதலர்கள் மழையில் நனைந்து நடந்து செல்கிறார்கள். ஒரு மரத்தின் அடியில் ஒதுங்கும்போது, அந்த மரம் பூக்களை அவர்களின் மீது உதிர்த்து, அவர்களை வரவேற்பதாகக் கவிஞர் கற்பனை செய்கிறார். இலைகளில் தங்கியிருந்த நீர்த்திவலைகள், அவர்களுக்காகச் செலவழிக்கும் நாணயங்கள் போலத் தெரிகின்றன. மழைத்துளிகள் காதலியின் வகிட்டில் வழிவது "ஒற்றைப்பாதையில் ஓடிக்கொண்டிருந்தன" என்று அழகாக வர்ணிக்கப்படுகிறது.

அந்தி மழை அவர்களின் சுவாசத்தில் அமுதமாய் கலந்தாலும், கவிஞர் தனது பெருமூச்சில் குளிர் காய்வதாகக் கூறுகிறார். இது காதலுக்கு இடையேயான மௌனத்தையும், வெளிப்படுத்த முடியாத உணர்வுகளையும் குறிக்கிறது. "நம் இருவரிடையே இருந்த இடைவெளியில் நாகரிகம் நாற்காலி போட்டு அமர்ந்திருந்தது" என்ற வரிகள், சமூகக் கட்டுப்பாடுகளும், கூச்சமும் அவர்களுக்குள் இருந்த தூரத்தைக் காட்டுகின்றன. பேச எவ்வளவோ இருந்தாலும், வார்த்தைகள் மௌனத்தால் பிசின் பூசப்பட்டதாய் இருக்கின்றன.

காதலியின் நெற்றியில் விழும் நீர்த்துளிகள், பனித்துளியாக மாற வேண்டும் என்ற இலட்சியத்துடன் தெரிப்பதாகக் கவிஞர் உருகுகிறார். தன் காதலிக்கு 'பொன்னாடை' போர்த்தும் பெருமையுடன் தன் கைக்குட்டையை நீட்ட, அவள் அதில் தன் நெற்றியை ஒற்றித் திரும்பக் கொடுக்கிறாள். அந்தக் கைக்குட்டையை உலராமல் இருக்க வழி சொல்லச் சொல்லிக் கவிஞர் கேட்க, அவள் புன்னகைக்கிறாள். அவளின் சிரிப்பு, கவிஞரின் இதயத்திற்குள் மழை பொழிவதாய் உணர்கிறார். அந்தச் சிரிப்பு, காதலின் ஆழத்தையும், வார்த்தைகள் அற்ற புரிந்துணர்வையும் குறிக்கிறது.

இந்தக் கவிதை, மழை, காதல், மௌனம், வெளிப்படுத்தப்படாத உணர்வுகள், மற்றும் அழகான கற்பனைகள் நிறைந்த ஒரு நினைவூட்டலாக அமைகிறது. வைரமுத்துவின் கவிநடைக்கு இது ஒரு சிறந்த எடுத்துக்காட்டு.


இது செமினி செய்யறிவுக் கருவி உருவாக்கியது.

கருத்துகள் இல்லை:

கருத்துரையிடுக

உங்கள் கருத்துகள் வரவேற்கப்படுகின்றன

இந்திய அரசியலமைப்பு (Indian Constitution) – இயல்பு, அம்சங்கள், முக்கியத்துவம்

இந்திய அரசியலமைப்பு(Indian Constitution): இயல்பு, அம்சங்கள், முக்கியத்துவம் மேற்கத்திய சிந்தனைகள் & திருக்குறள் ...